W mykwie powinna znajdować się bieżąca woda, deszczówka lub woda ze źródła. Rytualna kąpiel obowiązuje prozelitów przyjmujących judaizm. Kobiety udają się do mykwy po okresie menstruacji i połogu, aby odzyskać rytualną czystość. Z kolei mężczyźni zobowiązani są odwiedzać mykwę po przed niektórymi świętami, np. Jom Kipur. Pobożni Żydzi czynili to jednak w każdy piątek przed szabasem. Niektórzy kąpali się w mykwie nawet codziennie przed poranną modlitwą.

Rytuał kąpieli polegał na całkowitym zanurzeniu się w wodzie. Zarówno mężczyźni jak i kobiety dokonywali tego, nie zdejmując koszul. Ablucji towarzyszyła recytacja odpowiednich modlitw. W mykwie płukano także nowe naczynia domowe.

W Polsce mykwy umieszczano w osobnych budynkach, zazwyczaj w pobliżu budowli sakralnych. W zamożniejszych gminach istniały osobne mykwy dla kobiet i mężczyzn. W uboższych gminach wyznaczano dla kobietom i mężczyznom odrębne pory kąpieli.

Źródło:

• Cała A., Węgrzynek H., Zalewska G., Historia i kultura Żydów polskich. Słownik, Warszawa 2000, s. 225.