Pierwsi przedstawiciele wyznania mojżeszowego pojawili się w Będkowie w XVIII wieku. Ich obecność w mieście związana była z dzierżawą karczmy. Właścicielem miejscowości był wówczas Kościół. Przypuszczalnie dlatego też żydowscy karczmarze po wygaśnięciu dzierżawy musieli opuścić miasto.

Dopiero w XIX w. w Będkowie powstało niewielkie skupisko żydowskie. W 1827 r. liczyło ono 67 osób, co stanowiło 9% ogółu mieszkańców. Będkowska społeczność żydowska podlegała gminie w Ujeździe. Miasteczko nigdy nie osiągnęło wyraźnego wzrostu gospodarczego, a w 1870 r. w ogóle utraciło prawa miejskie. Była to zatem społeczność uboga, zajmująca się głównie drobnym handlem oraz rzemiosłem. W 1857 r. w miejscowości mieszkało 248 Żydów (41% ogółu mieszkańców).

Warunki egzystencji i zajęcia zawodowe będkowskich Żydów nie uległy diametralnej zmianie po zakończeniu I wojny światowej. Zatem w dalszym ciągu zajmowali się handlem oraz rzemiosłem. Handlowano końmi, zbożem, bydłem oraz także drobnymi artykułami spożywczymi. W 1921 r. ludność żydowska w osadzie liczyła 228 osób, co stanowiło 33% ogółu mieszkańców.

Niewiele informacji zachowało się również o losach będkowskich Żydów w okresie okupacji niemieckiej. Wiadomo, że w 1939 r. było ich tu 228[1.1].Nie jest jasne kiedy w Będkowie utworzono getto. Stało się to w kwietniu lub maju 1942 roku. Jeszcze w kwietniu 1942 r. Niemcy zamordowali we wsi 6 Żydów[1.2] natomiast w lipcu lub sierpniu tego roku Żydzi z Będkowa zostali przesiedleni do Białej Rawskiej.

Bibliografia

• Bendkow, [w:] The Encyclopedia of Jewish life before and during the Holocaust, red. S. Spector, G. Wigoder, t. I, New York 2001, s. 106.
• Będków, [w:] Encyclopedia of Jewish Communities in Poland, Volume I (Poland). Pinkas Hakehillot Polin, Jerusalem 1976, s. 77.
• Będków [w:] Encyclopedia of camps and ghettos 1933-1945, Volume II, part A, red. M. Dean, Washington 2012, s. 195.