Policja żydowska (Żydowska Służba Porządkowa): formacja policyjna powoływana zazwyczaj przez Niemców w momencie utworzenia w danej miejscowości getta. Oprócz zwykłych zadań policyjnych, tj. zwalczania przestępczości pospolitej, służby porządkowej i przeciwepidemicznej, policja żydowska sprawowała warty przy bramach getta i przeprowadzała łapanki do obozów pracy. Z funkcją wartowniczą łączyło się zwalczanie szmuglu i nielegalnego wychodzenia z getta na tzw. aryjską stronę, co już we wczesnym okresie istnienia gett wywołało głęboką niechęć ich mieszkańców do żydowskiej policji. Służba w policji była bezpłatna, ale łączyła się z wieloma przywilejami, takimi jak zwolnienie od przymusu pracy oraz większe przydziały żywności. Ponadto istniały wielkie możliwości korupcji, która szerzyła się wśród policjantów na wielką skalę. W okresie akcji wysiedleńczych do obozów zagłady, policjanci uczestniczyli w wyłapywaniu ukrywających się ludzi i dostarczaniu ich na miejsce zbiórki. W getcie warszawskim w czasie wielkiej akcji latem 1942 roku, każdy policjant miał obowiązek dostarczyć na Umschlagplatz 5 osób dziennie; zakładnikami byli członkowie jego rodziny. Policja żydowska stała się symbolem zdrady narodu i była zwalczana przez ruch oporu: w Warszawie dokonano zamachu na komendanta policji, Jakuba Szeryńskiego i jego zastępcę Jakuba Lejkina. Jednak w niektórych gettach, np. w Wilnie i Nieświeżu, duża część policjantów współpracowała z gettowym podziemiem i brała udział w wystąpieniach zbrojnych, które miały miejsce w tych miastach.