Szop (ang. shop) – zakład produkcyjny w getcie warszawskim podczas okupacji hitlerowskiej.
Szop swoją organizacją przypominał wczesnokapitalistyczną manufakturę. Właścicielami szopów byli Niemcy (m.in. W. Toebbens z Bremy, F. Schultz z Gdańska), Polacy (W. Leszczyński) i Żydzi (Weitz), część z nich osiągnęła wielkie fortuny, niekiedy byli ofiarami niemieckiego terroru. W 1942 r. zatrudnienie w największych szopach liczyło kilkanaście tysięcy osób; Żydzi — w prymitywnych warunkach, w ciągu 10–11-godzinnego dnia pracy, za minimalną płacę i głodowe przydziały żywności, bici i pozbawiani wolnych dni — produkowali odzież, obuwie, szczotki, wyroby drewniane i kuśnierskie, głównie na potrzeby armii niemieckiej; zatrudnienie w szopach początkowo chroniło przed wywiezieniem do obozu zagłady, od 1942 r. wywożono na śmierć także ich pracowników; ostatecznie zlikwidowane w okresie powstania w getcie w 1943 roku.
Treść hasła została przygotowana na podstawie materiałów źródłowych PWN.