Abras Ozjasz Joszua, zw. Pice (1820 Brody [Berdyczów] – 25.11.1896 Odessa) – śpiewak, baryton, kantor, kompozytor muzyki religijnej.

Od ok. 1828 śpiewał w chórach u różnych kantorów: Modla w Wielkiej Synagodze Przedmiejskiej we Lwowie, Becalela Odessera, z którym jeździł po różnych miastach południowej Rosji. Kształcił się przez pewien czas pod kierunkiem Salomona Sulzera w Wiedniu oraz Ferenca Liszta w Weimarze [sam tak twierdził]. W 1840–1842 był kantorem w Synagodze Perla w Tarnopolu. W 1842 przeniósł się do Lwowa. W 1844 –1860 był tam kantorem w Synagodze Postępowej Templum przy Starym Rynku. Uczył też śpiewu w szkole żydowsko-niemieckiej. W 1860 przeniósł się do Odessy i został kantorem w Synagodze Miejskiej. Ogłosił drukiem Zimrat-Jah. Gottesdienstliche Gesänge der Israeliten (Wien 1874) opracowane na głos kantora z towarzyszeniem chóru.

Bibliografia:

• Ajzensztadt D., Prager A., Algemajner muzik-leksikon, Warsze 1936.
• Bałaban M., Historia lwowskiej synagogi postępowej, Lwów 1937.
• Brückmann H., Rock C. M., Judentum und Music. Mit ABC jüdischer und nicht arischer Musicbeflissener, 3. Aufl., München 1938. 
• Friedmann A., Lebensbilder berühmter Kantoren, Bd. 2, Berlin 1921.
• Idelsohn A. Z., Jewish Music in its Historical Development, New York 1992.
• Rozen A. H., Di geszichte fun chazanut, New York 1924.
• „Ruch Muzyczny” 1857 nr 18.
• Wininger S., Groβe Jüdische National Biographie, Bd. 1, Cernăuți 1925.
• Zaludkowski E., Kultur-treger fun der jidiszer liturgie, Warsze 1930. 

L.T. Błaszczyk, „Żydzi w kulturze muzycznej działający na ziemiach polskich w XIX i XX wieku”, książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce.