Jerzy Diałowicki urodził się w styczniu 1941 roku Kazachstanie, w mieście Kustamej. W momencie wybuchu drugiej wojny światowej rodzice Jerzego Diatłowickiego mieszkali w Warszawie, skąd przenieśli się do Łucka, gdzie mieszkali rodzice jego matki. W kwietniu 1940 roku cała rodzina zostaje wywieziona do Związku Radzieckiego – podstawą zesłania jest oskarżenie o sabotaż wkraczającej do Łucka Armii Czerwonej. Rodzina trafia do Kazachstanu, i początkowo pracuje w sowchozie. Po narodzinach Jerzego, rodzice i dziadkowie przenoszą się do nieodległego miasta Kustamej, gdzie dziadek Jerzego Diatłowickiego podejmuje pracę przy produkcji szyldów urzędowych, oraz przejmuje monopol na prace szklarskie. W 1946 roku rodzina rozmówcy wraca do Polski, początkowo zakwaterowuje się w Szczecinie, później przenosi się do Warszawy. Jerzy Diatłowicki podejmuje studia na Akademii Medycznej, Wydziale Filozofii i Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Zostaje posądzony o „nieodpowiedzialny stosunek do Studium Wojskowego”, w konsekwencji nie zalicza przedmiotu i zostaje relegowany z uczelni. Zostaje powołany do służby wojskowej. Wraca na studia. Jerzy Diatłowicki zajmuje się działalnością publicystyczną i dziennikarską, odbywał liczne podróże do Izraela, między innymi jako korespondent kulinarny.