Cmentarz żydowski w Przysusze został założony około 1745 roku. Ulokowano go wówczas poza zwartą zabudową miejską, na północny zachód od placu żydowskiego; obecnie jest to zbieg ulic Cmentarnej i Wiejskiej, działka nr ewid. 141. W 1929 r. jego obszar został powiększony. 

W czasie okupacji Niemcy dokonali dewastacji cmentarza. Zniszczyli ogrodzenie, użyli macew m.in. do budowy muru przy posterunku żandarmerii oraz budynku na zapleczu Straży Pożarnej. 27 października 1942 roku przeprowadzili akcję likwidacyjną getta przysuskiego, a osoby, które pozostały w domach, zastrzelili. Po wywiezieniu więźniów getta do do niemieckiego nazistowskiego obozu Treblinka, w Przysusze pozostało 60–80 Żydów wybranych do komanda roboczego. Mieli oni za zadanie pogrzebać wszystkie osoby zabite podczas „akcji”. Ofiary zostały złożone w zbiorowej mogile na cmentarzu. Był to prawdopodobnie ostatni pochówek na przysuskim cmentarzu żydowskim. Latem 1943 roku mogiła została ponownie rozkopana przez specjalną grupę więźniów pod dowództwem Niemców, a zwłoki ofiar skremowano.

Po wojnie cmentarz niszczał i porastał roślinnością. Macewy były rozkradane i wykorzystywane do utwardzania dróg i podwórek. Władze powiatowe planowały przekształcić cmentarz w park[1.1].

W 1987 r. Fundacja Rodziny Nissenbaumów przeprowadziła prace porządkowe na cmentarzu. Działka cmentarna została wówczas ogrodzona, a od strony wschodniej wzniesiono dwa ohele. Pierwszy umieszczono nad grobem kaznodziei i jednego z pierwszych propagatorów chasydyzmu w centralnej Polsce — Abrahama z Przysuchy (zm. w 1806). W drugim, podwójnym ohelu umieszczono osiem mosiężnych tabliczek. Dwie mają upamiętniać fundatorów, pozostałe poświęcono pamięci wybitnych cadyków związanych ze szkołą przysuską: Jakuba Icchaka Rabinowicza, zwanego Świętym Żydem (1766–1813), Symchy Bunima (1765–1827), Jerachmiela z Przysuchy (1784–1836), Jakuba Icchaka Elchanana (zm. 1873), Jerachmiela Judy Meira z Przysuchy (zm. 1897) i Cwi Hirsza Mordechaja z Przysuchy (zm. 1865). Co roku do Przysuchy pielgrzymują chasydzi związani z dynastią cadyków przysuskich.

W 1989 r. Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał przysuski cmentarz żydowski do ewidencji zabytków po nr. A-405 z dn. 3.04.1989.

Cmentarz ma obecnie powierzchnię 1,35 hektara i jest gęsto porośnięty drzewami oraz krzewami, które nie są przycinane. Zachowało się około 20 fragmentów nagrobków,głównie podstaw, najstarszy z nich pochodzi z 1771 roku. W drugiej dekadzie XXI wieku rozebrano mur przy posterunku policji, który Niemcy zbudowali z macew. Fragmenty nagrobków miały zostać odwiezione na teren cmentarza, ale w końcu tam nie trafiły. Do dzisiaj fragmenty nagrobków tkwią w ścianie budynku stojącego na tyłach Straży Pożarnej. Co jakiś czas, podczas remontów podwórek i dróg, mieszkańcy miasta odnajdują kawałki macew i odnoszą na teren cmentarza.

W maju 2023 r. podczas porządkowania cmenatrza i przeprowadzonych wówczas bezinwazyjnych badań archeologicznych odkryto fragmenty oryginalnego muru cmentarnego przebiegającego ok. 2 m poza współczesnym ogrodzeniem.