Pierwsze wzmianki o osadzie Piscowicze pochodzą z 1256 r.[1.1].

Około 1260 r. Pyskowice otrzymały prawa miejskie. W 1327 r. książę Władysław Bytomski (1277-1352) złożył hołd lenny królowi Czech i od tego momentu Pyskowice znajdowały się pod zwierzchnictwem czeskim i dzieliły losy polityczne Śląska. W 1338 r. miasto nawiedziła zaraza. W latach 1430 i 1433  Pyskowice zostały ograbione i spustoszone przez wojska husyckie[1.2]. W 1526 r. zginął bezpotomnie król Czech i Węgier Ludwik II Jagiellończyk (1506-1526), a tym samym na tronie Czech zasiadł arcyksiążę austriacki Ferdynand Habsburg. W ten sposób Pyskowice przeszły pod panowanie Habsburgów. W 1532 r. miasto było otoczone fosą i wałem ziemnym z dwoma bramami. Podczas wojny trzydziestoletniej (1618-1648) miasto było kilkakrotnie zdobywane i niszczone przez różne wojska.

W 1680 r. wielki pożar zniszczył miasto[1.3]. Od 1742 r. znajdowało się w państwie pruskim. W 1787 r. w Pyskowicach żyło 1862 mieszkańców[1.4]. Na przełomie XVIII i XIX w. rozwinął się tutaj przemysł metalurgiczny. Wybudowano dwa piece do wytopu surówki. W 1822 r. jedenaście pożarów zniszczyło miasto.

Uruchomienie w 1879 r. linii kolejowej łączącej Opole z Gliwicami, ze stacją w Pyskowicach, pobudziło lokalną gospodarkę. W 1895 r. w mieście żyło 4194 mieszkańców, a w 1905 r. 4865 mieszkańców[1.5].

W okresie międzywojennym, mieszkańcy Pyskowic wzięli udział w powstaniach śląskich 1919-1921. W wyniku plebiscytu 1921 r. Pyskowice pozostały w Niemczech, pod nazwą Peiskretscham.

Podczas II wojny światowej w styczniu 1945 r. miasto zajęły wojska sowieckie, które spaliły część zabudowy miejskiej. Następnie miasto przyłączono do Polski.