Podczas II wojny światowej w podziemiach kamienicy przy ul. Miłej 18 grupa szmuglerów pod przewodnictwem Mojżesza Kulasa i Srula Isera urządziła kryjówkę, w której magazynowano towary przemycane z tzw. aryjskiej strony Warszawy do getta. Schron posiadał kilka dużych pomieszczeń, zamaskowane włazy i wentylację. Doprowadzono tam także wodę oraz elektryczność. Bunkier wyposażony był także w sześć wyjść. 

W czasie powstania w getcie warszawskim, 27 kwietnia, do schronu trafiło dowództwo Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB), m.in. Mordechaj Anielewicz, Jehuda Wengrower, Arie Wilner, Michał Rozenfeld, Cywia Lubetkin, a później napłynęły kolejne oddziały bojowników. Znaleźli się tam również cywile. Łącznie w podziemiach budynku przebywało ponad trzysta osób. Gospodarze bunkra robili co mogli, by pomóc bojownikom. Służyli im jako przewodnicy, dostarczali jedzenie oraz wódkę z tzw. strony aryjskiej. 

W wyniku zdrady, 8 maja 1943 r. kryjówka została otoczona przez wojsko niemieckie. Kiedy Żydzi zostali wezwani do poddania się, ludność cywilna opuściła bunkier. Pozostali w środku żołnierze ŻOB podjęli nierówną walkę. Niemcy wrzucili do środka granaty i wpuścili gaz. Wobec braku możliwości dalszej walki i ucieczki, osaczeni żydowscy bojownicy zdecydowali się popełnić samobójstwo. Jedynym, nieodkrytym przez Niemców wyjściem udało się uciec ok. 15 osobom, m.in. Michałowi Rozenfeldowi, Tosi Altman, Jehudzie Wengrowerowi, Pninie Zalcman i Menachemowi Bigelmanowi.

W 1946 r. z inicjatywy Centralnego Komitetu Żydów w Polsce na szczycie kopca usypanego z gruzów okolicznych domów w miejscu, w którym znajdował się bunkier, ustawiono obelisk z napisem w językach polskim, hebrajskim i jidysz o następującej treści:

„W tym miejscu 8 maja 1943 roku poległ śmiercią żołnierza komendant powstania w getcie Warszawy Mordechaj Anielewicz wraz ze sztabem Żydowskiej Organizacji Bojowej i kilkudziesięcioma bojownikami żydowskiego ruchu oporu w walce przeciwko niemieckim okupantom”.

W 2006 r. u podnóża kopca ustawiono niewielki pomnik w kształcie ostrosłupa zaprojektowany przez Hannę Szmalenberg i wykonany przez rzeźbiarza Marka Moderaua. Wyryto na nim napis:

„Kopiec powstańców warszawskiego getta, usypany z gruzów ulicy Miłej, przed wojną jednej z najruchliwszych ulic żydowskiej Warszawy. Tu w ruinach bunkra przy Miłej 18 spoczywają członkowie sztabu Żydowskiej Organizacji Bojowej, wśród nich Mordechaj Anielewicz, dowódca powstania, inni bojownicy, a także osoby cywilne. 8 maja 1943 roku, po trzech tygodniach walki, otoczeni przez hitlerowców, zginęli lub odebrali sobie życie nie chcąc ginąć z ręki wroga. W getcie wybudowano kilkaset bunkrów. Wykryte i zniszczone stały się mogiłami. Chociaż nie ocaliły swoich mieszkańców są symbolem woli życia Żydów Warszawy. Bunkier przy Miłej 18 był największy w getcie. Poniosło w nim śmierć ponad stu bojowców. Tylko niektórzy znani są z imienia i nazwiska. Tu spoczywają w miejscu swojej śmierci na znak, że cała ziemia jest ich grobem”.