Narodowe Siły Zbrojne (NSZ) – Konspiracyjna organizacja wojskowa, powstała w Polsce we wrześniu 1942 roku, w wyniku odmowy części Narodowej Organizacji Wojskowej podporządkowania się z Armii Krajowej. Po dokooptowaniu kilku mniejszych organizacji powstały Narodowe Siły Zbrojne pod dowództwem płk Ignacego Oziewicza. Kolejnymi komendantami byli: płk Tadeusz Kurcyusz i mjr Stanisław Nakonicznikoff-Klukowski. NSZ w czasie okupacji liczyły ok. 70-90 tys. żołnierzy. Głównym celem NSZ była walka o niepodległość Polski z przedwojenną granicą wschodnią i nową zachodnią: na Odrze i Nysie.

Program NSZ podkreślał nacjonalizm, odrzucał nazizm i komunizm, planował powstanie polskiego państwa narodowego i katolickiego. Stąd brał się negatywny stosunek do mniejszości narodowych, w tym silny antysemityzm. NSZ prowadziła wywiad wojskowy, akcje zaopatrzeniowe, uwalniała więźniów, zwalczała bandytyzm i angażowała się w zbrojną walkę z Niemcami, a także z oddziałami Armii Ludowej i partyzantki radzieckiej. Najwięcej oddziałów partyzanckich NSZ operowało na Lubelszczyźnie i Kielecczyźnie. Oddziały NSZ brały udział w powstaniu warszawskim (ok. 2 tys. żołnierzy). W listopadzie 1944 część NSZ przekształciła się w Narodowy Związek Wojskowy, który prowadził działalność podziemną do przełomu 1945/46 roku (oddziały liczyły 2-4 tys. żołnierzy), walcząc z NKWD, UB, UPA. w 1947 większość ich komórek została wykryta, chociaż niektóre oddziały pozostały w podziemiu do połowy lat 50-tych.

Hasło powstało w ramach projektu Zapisywanie świata żydowskiego w Polsce, którego autorką jest Anka Grupińska, znana polska dziennikarka i pisarka, specjalizująca się w najnowszej historii Żydów polskich. Projekt ten, zainicjowany w 2006 roku przez Muzeum Historii Żydów Polskich, polega na rejestrowaniu rozmów z polskimi Żydami wszystkich pokoleń.