Blüth Rafał Marceli (19.08.1891 Warszawa – 17.11.1939 Natolin koło Warszawy) – krytyk literacki i historyk literatury, publicysta.

Po przejściu na katolicyzm włączył się do nurtu chrześcijańskiej odnowy religijnej i intelektualnej, inspirowanej przez środowisko Lasek. Od 1934 r. był związany z pismem „Verbum”. Z wykształcenia polonista, badacz życia i twórczości Adama Mickiewicza, Josepha Conrada i Stanisława Brzozowskiego oraz przedstawicieli literatury rosyjskiej, zwłaszcza Aleksandra Puszkina i Nikołaja Gogola. Swoje zainteresowania zwracał ku problematyce filozoficznej i etycznej, wątkom eschatologicznym i egzystencjalnym. Z analizowanych dzieł i osobowości twórczych, tworzących w jego ujęciu integralną całość i interpretowanych często metodą psychologii głębi, wydobywał pierwiastki tragiczne. Blüth został zamordowany przez Niemców w jednej z pierwszych masowych egzekucji. Jego synem jest historyk prof. Tomasz Szarota.

Bibliografia

• Blüth R.M., Pisma literackie, oprac. P. Nowaczyński, Kraków 1987.
• Górski K., Rafał Marceli Blüth, [w:] 70 żywotów, wybór i red. A. Paluchowski, Kraków 1977.
• Szmydtowa Z., Rafał Blüth, [w:] Szmydtowa Z., Studia i portrety, Warszawa 1969.
• Weintraub W., Rafał Blüth, [w:] Straty kultury polskiej 1939–1944, t. 2, red. A. Ordęga, T. Terlecki, Glasgow 1945.

© Treść hasła pochodzi z serwisów wiedzowych PWN.