Gutman Israel (20.05.1923 Warszawa – 01.10.2013 Jerozolima) – historyk, członek Żydowskiej Organizacji Bojowej.

Gutman urodził się w Warszawie. Jako młody chłopak należał do organizacji Ha-Szomer Ha-Cair i był uczniem Mordechaja Anielewicza. W czasie wojny trafił z rodziną do getta warszawskiego, tam zginęli jego rodzice oraz starsza siostra. Gutman został członkiem Żydowskiej Organizacji Bojowej i wziął udział w powstaniu w getcie w kwietniu 1943 roku.  Po upadku powstania, 5 maja 1943 r., został przewieziony do niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego na Majdanku, a następnie do obozu zagłady Auschwitz. W styczniu 1945 r. brał udział ewakuacji obozu, tzw. marszu śmierci, do obozu Mauthausen. 

Po wyzwoleniu obozu Gutman trafił do szpitala, z którego uciekł do Włoch, gdzie przyłączył się do Brygady Żydowskiej. Aktywnie uczestniczył w działalności Brichy we Włoszech. W 1946 r. udało mu się przedostać do Palestyny. Przez kolejne 25 lat Gutman mieszkał i pracował w kibucu Lehawot ha-Baszan. Dopiero w 1971 r. rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Później pracował tam jako profesor historii.

W latach 80. XX w. kierował zespołem naukowców tworzących na zlecenie Instytutu Yad Vashem Encyklopedię Holokaustu w jęz. hebrajskim oraz angielskim. Opublikował też prace m.in. Żydzi warszawscy 1939–1943 (1982, wyd. pol. 1993), współautor Jewish Resistance During the Holocaust (1971), The Nazi Concentration Camps (1984).

Od 1993 do 1996 r. stał na czele Międzynarodowego Instytutu Badań nad Zagładą w Instytucie Yad Vashem. W tym czasie był tez wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Rady Muzeum Auschwitz-Birkenau. W latach 1996–2000 był głównym historykiem Instytutu. Po 2000 r. pełnił  funkcje doradcy. 
Prof. Gutman zmarł w Jerozolimie w 2013 roku.  

Aleksandra Król