Kon Bolesław (09.12.1906 Warszawa – 10.06.1936 Warszawa) – pianista, pedagog, kompozytor.

Naukę muzyki rozpoczął jako 6-latek. Od 1914 r. kształcił się w grze na fortepianie pod kier. Konstantina Igumnowa w Konserwatorium Moskiewskim. Od 1924 r. uczył się kolejno u Aleksandra Michałowskiego, Bolesława Domaniewskiego i Juliusza Wertheima w Warszawie. W latach 1926–1928 pracował pod kierunkiem Zbigniewa Drzewieckiego w Państwowym Konserwatorium Muzycznego w Warszawie. Ukończył je w 1928 z odznaczeniem. Rozwijał żywą działalność wirtuozowską. W 1929–1930 był profesorem Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego w Krakowie. W marcu 1932 wziął udział w II Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina i uzyskał II miejsce ex aequo z Abramem Luferem. W kwietniu 1933 uzyskał I miejsce na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Beethovena w Wiedniu. Po 1933 odbywał tournée zagraniczne po Węgrzech, Francji, Austrii, Rumunii, Holandii i Włoszech. Koncertował też często w Polsce. Skomponował kilka drobnych utworów fortepianowych.

Bibliografia:

• Altberg E., Polscy pianiści, Warszawa 1947.
• Dybowski S., Słownik pianistów polskich, Warszawa 2003. 
• Encyklopedia muzyczna PWM, t. 5, kol. red. E. Dziębowska i in., Kraków 1997.
• Jasiński R., Koniec epoki. Muzyka w Warszawie 1927–1939, Warszawa 1986.
• Kański J., Kon Bolesław, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 13, Kraków 1967–1968.
• Kraków muzyczny 1918–1939, red. M. Drobner, T. Przybylski, Kraków 1980.
• Niewiarowska B., Kronika Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina 1927–1995, Gdańsk 2000.
• Popiel J., Bolesław Kon, „Muzyka” 1936 nr 1/6.
• Prosnak J., Międzynarodowe Konkursy Pianistyczne im. Fryderyka Chopina w Warszawie 1927–1970, Warszawa 1970.
• Rieger A., Bolesław Kon (wspomnienie), [w:] Stowarzyszenie Młodych Muzyków w Krakowie 1931-1937, Kraków 1938.
• Słownik muzyków polskich, t. 1, red. J. Chomiński, Kraków 1964.

L.T. Błaszczyk, „Żydzi w kulturze muzycznej działający na ziemiach polskich w XIX i XX wieku”, książka wydana dzięki wsparciu udzielonemu przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny w Polsce.