Pilichowski Leopold (Lejb) (23.03.1869 Piła – 28.07.1933 Londyn) – malarz.

Pilichowski urodził się w rodzinie rolnika Szaji Pilichowskiego spod Sieradza. Przeprowadził się do Łodzi i pracował jako kupiec kolonialny. Pierwsze malarskie szlify zdobywał pod okiem swojego kuzyna Samuela Hirszenberga.  Ok. połowy lat 80. XIX w. studiował w warszawskiej Szkole Rysunku Władysława Gersona, a następnie w Monachium i Paryżu. W 1888 r. debiutował na wystawie zorganizowanej przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych i na paryskim salonie na Polach Marsowych. Od 1894 r. związany z artystycznym środowiskiem Łodzi. W 1905 r. wyjechał do Paryża, w 1914 r. do Londynu, gdzie był prezesem Stowarzyszenia Żydów Polskich w Anglii a także Lodzer Benevolent Society i Ben Uri Literary and Art Society.  Kilkakrotnie odwiedził Palestynę. Malował obrazy związane z tradycją żydowską, portrety (Portret Josepha Conmda), pejzaże, sceny z życia proletariatu, monumentalne kompozycje (Otwarcie Hebrajskiego Uniwersytetu w Jerozolimie). Wystawiał w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Pięknych, w Jerozolimie, Nowym Jorku, Paryżu i Berlinie. Duża część jego dorobku została zniszczona w czasie II wojny światowej, część znajduje się za granicą, niewiele w zbiorach polskich (m.in. w Żydowskim Instytucie Historycznym).

Magdalena Tarnowska

Tekst powstał na podstawie książki „Żydzi w Polsce. Dzieje i kultura. Leksykon”, red. J. Tomaszewski, A. Żbikowski, Warszawa 2001.