Pierwsze wzmianki o istnieniu cmentarza żydowskiego w Sanoku pochodzą z 1720 roku. Jednak według przekazów ustnych Żydów grzebano tu już od XV wieku. Początkowo teren ten znajdował się poza miastem. Przebiegał koło niego trakt, który stał się z czasem ulicą Lwowską (obecnie ul. Jagiellońska). Pochówki odbywały się do początku XX wieku. Teren był wówczas całkowicie zapełniony macewami oraz zdobionymi stellami nagrobnymi. 

W okresie okupacji w czasie II wojny światowej cmentarz został zdewastowany przez Niemców (są także przekazy o jego zniszczeniu po 1945 roku). Na jego terenie przeprowadzane były egzekucje ludności żydowskiej.

Po wojnie, w latach 50. i 60. XX w., podczas robót ziemnych zniszczeniu uległy pozostałości macew. Dwie macewy wydobyte w całości przekazano do Muzeum w Sanoku, resztę pokruszono i wykorzystano do utwardzenia nawierzchni ulic. Na terenie cmentarza znaleziono wówczas kilkadziesiąt kłódek. W 1951 r. w miejscu nekropolii władze urządziły skwer; następnie wybudowano tu pawilon restauracyjny. Ostateczna likwidacja nastąpiła w 1967 roku.

Do dzisiejszego dnia zachował się fragment muru cmentarnego. Przez sanoczan obszar cmentarza zwany jest nadal Okopiskiem. 

Bibliografia

• Stefanowski S., Cmentarze sanockie, Sanok 1991.
• Zając E., Szkice z dziejów Sanoka, Sanok 1998.