"Aryjskie papiery" – Żydzi ukrywający się w czasie wojny poprzez przybranie fałszywej „aryjskiej” tożsamości musieli zdobyć dokumenty potwierdzające ich nowe personalia. Dokumenty te to przede wszystkim kennkarta, czyli dowód osobisty, a także metryka urodzenia, zaświadczenie o zameldowaniu, karta pracy itd. Posiadanie metryki i odcinka zameldowania pozwalało na samodzielne wyrobienie kennkarty, dlatego wiele osób usiłowało zdobyć jedynie chrześcijańską metrykę, m.in. od księży. Aryjskie papiery wyrabiały dla swoich członków organizacje podziemne, w tym Rada Pomocy Żydom „Żegota”, która korzystała z usług „komórki legalizacyjnej” Armii Krajowej; w sumie wyrobiła ona 50 tys. fałszywych dokumentów dla swoich podopiecznych. Papiery można było także kupić za ogromne pieniądze na czarnym rynku (głównie na targach miejskich) od zawodowych fałszerzy oraz od pracowników urzędów miejskich. Niekiedy swoje dokumenty przekazywali Żydom ich polscy przyjaciele.

Hasło powstało w ramach projektu „Zapisywanie świata żydowskiego w Polsce”, którego autorką jest Anka Grupińska, znana polska dziennikarka i pisarka, specjalizująca się w najnowszej historii Żydów polskich. Projekt ten, zainicjowany w 2006 roku przez Muzeum Historii Żydów Polskich, polega na rejestrowaniu rozmów z polskimi Żydami wszystkich pokoleń.